Myślicie o Halloween? My tak! BOO!

Już nie mogę się doczekać! W tym roku pierwszy raz tak naprawdę zamierzamy obchodzić to święto. I super się bawić! Wiem, że jest to bardzo amerykańska moda, ale cóż z tego kiedy tak bardzo mi się podoba :) W naszym kraju Halloween nie jest wciąż popularne, bo zbiega się ze świętem dość smutnym i wymagającym zadumy i zatrzymania się, rozumiem, że przez niektórych szaleństwa, strachy, cukierki i śmichy-chichy wobec Wszystkich Świętych mogą być uważane za nie na miejscu. Ja uważam inaczej. Przede wszystkim co roku bardzo się cieszę na ten dzień. Uważam, że ma on w sobie magię, całe mnóstwo niesamowitej magii - miliony małych płomyków symbolizujące płonące wspomnieniami serca. Co roku, od niepamiętnych czasów, najpiękniejszym momentem Wszystkich Świętych jest dla mnie spacer po cmentarzu, po zmierzchu i nieskończone pola migocących światełek - cud. To jest dla mnie pierwsze skojarzenie z tym świętem. I to nie tak, że nie mam szacunku do zmarłych i zamiast ich w tym dniu wspominać, ekscytuję się świetlikami. Mój Tata nie żyje już 5 lat i wciąż łzy napływają mi do oczu, kiedy wypowiadam to zdanie i nie potrzebuję wyznaczonego jednego dnia w roku, by pielęgnować wspomnienia o nim. Robię to cały czas, na przykład spacerując w nocy po cmentarzu w morzu płomyczków, bo kiedyś zawsze chodziliśmy tam razem.

I to tyle w kwestii mojego wyboru dotyczącego świętowania Halloween. U nas w tym roku będzie halloweenowe przyjęcie, a co! Ten dzień oferuje wręcz nieograniczoną ilość fantastycznych atrakcji dla dzieci - dynie, kostiumy, lampiony, nietoperze, duchy, czarne koty, czarownice, cukierek albo psikus, strasznościowe przekąski, maski i szaleństwa po ciemku... i pewnie wiele wiele więcej. Dla nas to wystarczająco by był to fantastyczny, ekscytujący czas, którego nie można przegapić, to prawie jak Gwiazdka :)

Zaczęłyśmy więc przygotowania:) Koszmarne dynie - lampioniki. Słoiczki oklejone pomarańczową bibułą i mała świeczka w środku. Efekt wspaniały, Maja szczęśliwa - są nasze pierwsze koszmarne dynie :) Pomysł mignął mi gdzieś w internecie i nie mam już pojęcia gdzie :(

W przedszkolu będzie halloweenowy bal przebierańców, trzeba było sprawdzić czy zeszłoroczny strój jeszcze pasuje. Kotek wciąż jest w sam raz, ale moja słodka Córeczka w tym roku pragnie być przebrana za nietoperza! :) I znowu będzie jedynym wyjątkiem wśród tych wszystkich księżniczek i wróżek i ja jestem z niej bardzo dumna!

W naszym domu zamieszkały też pierwsze nietoperze. Jednego nakleiłam na słomkę i już była zabawa na całego - ulubiona aktywność fizyczna mojej Córeczki we wszelkich możliwych kombinacjach. Ja przerażona krwiożerczym nietoperzem biegam jak wariatka po całym domu lamentując wniebogłosy, a Maja i nietoperz mnie gonią próbując oczywiście złapać i pożreć :) tak, może to trwać naprawdę długo i nigdy się nie nudzi :)

Pozostałe nietoperze zamieszkały na oknie.

Wieczorem próbowałam im zrobić zdjęcie po ciemku, w dole świecił księżyc, ręka mi się chwiała i księżyc się pobazgrał :) Iście halloweenowy efekt, co?

Do kolejnego strasznościowego spotkania, a tymczasem BOO!